جا شمعی چوبی مدل نارگیل

تاریخچه جا شمعی چوبی

اولین جا شمعی های چوبی به شکل مشعل هایی آتشین بودند که از سمغ و چوب درخت های انگور استفاده می شد. یا از چوب آغشته به موم یا پیه حیوانات ساخته شدند. سپس یک شئ نلبکی مانند به انتهای آنها اظافه شد تا از چکه کردن موم یا پیه آب شده جلوگیری کند. اطلاعات کمی در مورد شمعدان های خانگی قبل از قرون وسطی وجود دارد، اما تعدادی از اشارات به شمعدان های کلیسایی در عهد عتیق یافت می شود .

جاشمعی چوبی موجود در قرون وسطی

جاشمعی چوبی ساده ترین شکل شمعدان خانگی یک قطعه چوبی بود که در بالای آن یک قطعه آهنی به صورت عمودی قرار داده می شد. سپس انتهای پایینی شمع را روی این قطعه آهن وصل میکردند و انتهای بالایی را روشن می کردند. به دلیل سادگی و کاربردی بودن، این نوع شمعدان تا اوایل قرن نوزدهم استفاده می شد. اولین شکل فقط یک قطعه داشت، بنیانگذاران آلمانی شمعدان های ریخته گری شده برنزی پر زرق و برق را برای کلیسا ها تولید کردند. چشمگیر ترین شمعدان ها در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن است که به طور کلی به عنوان یک اثر انگلیسی مربوط به اوایل قرن دوازدهم ثبت شده است. مهمترین آنها شمعدان ها در کلیسای جامع میلان است. شمعدان‌ های شمال اروپا به شکلی عالی و به شکل پیکره‌ ها یا حیوانات فوق‌ العاده مدل ‌سازی می‌ شدند در کارگاه‌ های میناکاری در مرکز فرانسه شمعدان‌ های محراب را در اندازه‌ های مختلف تولید می‌کردند که برای تولید آنها از زیور آلات مسی و طلا کاری شده استفاده می‌ شد.

جا شمعی چوبی

کارگاه های مختلفی نیز در زمینه تولید جا شمعی کوچک مسافرتی با پایه های تاشو تخصص داشتند. شمع‌ ها محبوب ‌تر از لامپ‌ ها بودند. شمع ها در طول قرون وسطی جایگزینی مناسب در شمال اروپا برای چراغ های نفتی آویزان بودند. شمعدان های آویزان ساخته شده از چوب یا آهن به شکل ساده در کلیسا های آنگلوساکسون استفاده می شد. لوستر هایی طراحی شدند که شمع های زیادی را درون خود جای می دادند. آنها برای کاخ های سلطنتی ساخته می شدند جنس بدنه آنها از طلا یا نقره بود و حتی گاهی اوقات با جواهرات نیز تزیین می شدند. مهمترین نمونه باقی مانده از یک لوستر رومی در کلیسای جامع آخن است. آن را برای کلیسای پالاتین امپراتور فردریک بارباروسا در سال 1168 ساخته شد. شکلی از لوستر آویزان برای مقاصد کلیسایی، تولید شده در اسپانیا، به عنوان پلی کندلون شناخته می شود. این شامل یک صفحه دایره ای مسطح از برنز است که لبه آن را سوراخ های دایره ای قرار دادند. نمونه‌ های باقی‌ مانده مربوط به قرن هشتم تا دهم است.

جا شمعی چوبی کی تولید شد؟

بنیانگذارانی برای توسعه این صنعت جاشمعی هایی برنجی ساختند و اندازه جا شمعی ها در این دوره به شکل استاندارد در آمدند. اغلب این جا شمعی ها دارای سه پایه بودند .جنس برنج ماده مناسبی برای تولید لوستر ها بود و تعدادی از نمونه‌ های قرن پانزدهم عمدتاً در کلیسا ها باقی مانده است. از جمله آنها یک لوستر 12 شعله است که به صورت دو طبقه تولید شده است. این لوستر های برنجی قرن 15 و 16 معمولاً توسط مجسمه مریم مقدس پوشیده می شد. به شکل یک قدیس یا یک فرشته، اگرچه برخی از نمونه‌ ها باشکوه بیشتری دیده می شد. گنجینه ای از این جا شمعی های محرابی در کلیسای جامع آخن از جنس نقره است. انگلستان در زمان هنری ششم یک جفت شمعدان طلایی با 4 یاقوت کبود4 زمرد و 24 مروارید تولید شده بود. در قرن شانزدهم، هنری هشتم مجموعه‌ ای از چهار شمعدان طلایی وجود داشت که حروف اول اسم او روی آنها به رنگ قرمز میناکاری شده بود و تقریباً 8 پوند وزن داشت. خانه های ثروتمندان باید حاوی مقدار زیادی از این شمعدان ها باشد. در خانه سر توماس رمزی، شهردار سابق لندن، 58 شمعدان برنجی موجود بود. این از دو یا سه تیرک متقاطع از چوب حکاکی شده و طلا کاری شده تشکیل شده بود که دارای قطره چکان بود. لوستر ها توسط دو یا چند زنجیر به طنابی که از روی یک قرقره می گذشتند آویزان بودند. به طوری که کل اتصالات را می توان در صورت نیاز برای دمیدن پایین آورد.